همه چیز اینجا | خبرگزاری دوقرونی | مجله سرگرمی، عکس، فیلم وموزیک

   روزگاری جنگی در گرفت.نمی دانم تو آن روز کجا بودی؟

   سر کلاس؟ سر کار؟ تو گهواره؟ سر زمین کشاورزی؟ جبهه؟

    یه ویلای امن دور از شهر؟ یا دور از کشور! مثل آقا زاده ها!!!

    نمی دانم.........

    اما می دانم خودم کجا بودم ، در گهواره! روزگاری جنگی در گرفت .

    من و تو شاید آن روز به قدری کوچک بودیم که 

    حتی نمی دانستیم جنگ یعنی چه!

     و اگر هم کشته می شدیم حتی نمی دانستیم به چه جرمی! 

     روزگاری جنگی در گرفت و عده ای بهای آزادی من و تو را پرداختند

     و امروز تو ای دوست من:

زحمت ها و تلاش تو از صبح تا غروب  هنوز از ذهنم فراموش نشده است.

ازنیمه های شب تا صبح بیدار بودی و برایم لالایی می خوندی تا بخوابم.

با دار و ندار زندگی می ساختی و با سختی های زندگی خواب خوش نداشتی.

سبزی ها و محصولات کشاورزی را برای فروش به شهر می بردی 

و گاهی اوقات نسیه می کردی.به یاد دارم با چادر کهنه ای که به کمر بسته بودی

 به وجین و کار مشغول بودی.هم در خانه کار میکردی و هم در بیرون از خانه 

 و گاهی اوقات گرسنه و تشنه به خانه بر می گشتی.

تربیت و ادب را من از تو  فرا گرفتم و در مواقع ناراحتی روی پاهات نوازشم می کردی.

حرفها گاهی اوقات

 از زباله های هسته ای هم خطرناک ترند

                                                                         هیچ جا نمی شود چالشان کرد.

چند وقت پیش یه پرتغال خرابو انداختم وسط خیابون هر چند ثانیه

 یکی دو تا ماشین رد میشد از اونجا چند دقیقه همینطوری نگاهش میکردم

 و منتظر بودم یه ماشین از روش رد شه و له ش کنه ... عجیب بود برام

 حتی چرخ یه دونه ماشین هم روش نرفت و پرتقال کاملا سالم موند!!!!

 شاید اگه 1000 نفر هم پیش بینی میکردن قادر نبودن بگن ماشینی 

از روش رد نمیشه ... فقط ی چیزی میتونم بگم :  

"اگه هیچکس تو دنیا نخواد و خدا بخواد میشه ،

 اگه همه بخوان و خدا نخواد نمیشه "

 از پرتقال که کمتر نیستیم !