همه چیز اینجا | خبرگزاری دوقرونی | مجله سرگرمی، عکس، فیلم وموزیک

حلقه گیسوی

      آفتاب حسن

دلم عاشق شدن می خاهد. از آن مدل عاشق شدن هایی که هم غمت را و هم شادی ات را معنادار می کند. که دقیقه هایت و بیداری هایت و خابت و برنامه های عادی روزمره ات را با دقایق و برنامه های کس دیگری تنظیم می کند. که قلبت برای کسی می تپد و به هر چه می نویسی رنگ می دهد و تمام ترانه هایی که می شنوی را معنادار می کند.

دلم خطر کردن می خاهد. نگه داشتن کسی در زندگی ام و آوردنش به خلوتم و از هیچ چیز نترسیدن.

نوشته نامه های طولانی و عمیق.

دل تنگی های بی هوا و بی اندازه.

دل تنگت هستم ها و دوستت دارم های واقعی.

صدا کردن نام کسی و تزیین کردن خط خطی های همیشه ات با حروف اسمش.

به همین اندازه اما

دلم می خاهد مخاطب نامه های ننوشته ام اشتباهی نباشد.

می ترسم توی بلاگم چیزی بنویسم. می ترسم از وجود بلاگم حرفی بزنم. مث وختایی که از دیدار کسی شادی اما نباید به روی خودت بیاری و لبخندتو رو لبات می کشی. یا مث روزایی که چشمات ابری ان و هی با فرچه ی ریمل ابراشونو جابه جا می کنی که یه وخ یه جا دور هم جمع نشن و آبروتو نبرن...

...

آبرو...

آبرو که حتی اجازه نمی ده تو یه وبلاگ متروکه ی بی مهمان، خودتو بنویسی.

خودت باشی.

رها باشی.

فریاد باشی.

غم باشی.

نق باشی.

شادی و شیطنت باشی.

یا حتی رویات باشی و از خودت و از اینکه دیگران اینجوری ببیننت خجالت نکشی.

ترس چیز چرندیه

ترسو بودن فاجعه اس

تنها راه مقابله با ترس مواجهه باهاشه