تحقیفات و مطالعات استراتیژیکی که در زمینه مطبوعات و آزادی اطلاعات جمعی در افغانستان صورت گرفته است بیانگر اینست که در اففانستان مطبوعات آزاد وجود نداشته است و اگر وجود هم داشته است همیش تحت قیادت ، آزار و سانسور حکومتها و رژیم های سابق بوده است. اطلاعات حاکی این است که موضوعات مربوط به رسانه ها ی چاپی همیش توسط دولتمندان و حاکمان آنوقت و زمان تحت بازپرسی ، تقیب و پیگیری جدی قرار میگرفت.
فقط مطبوعات دولتی منحیث یگانه منبع مستقل آگاهی عامه فعالیت مینمود. بنده منحیث یک تحلیگر و اگاهی مطبوعاتی و اقتصادی نظر مختصری به این موضوع میندازم. در طول 130 سال اخیر وضع مطبوعات و رسانه های همگانی در کشور به حالت انزوا قرار داشته است، به استثنای صده دموکراسی یعنی تلویزیون، رادیو، مطبوعات طباعتی ( نشریه ها ، مجلات، اخبار، هفته نامه ها ، ماه نامه ها و رورنامه ها ) کلآ تحت تسلط و قیادت حکومت و پالیسی های دولت ها و دولت مردان بود چنانچه....
رژیم طالبان تمامی زیربناهای مطبوعات و سیستم اطلاعات ، رسانه های همه گانی دولتی و غیر دولتی را کلآ با تمام ساختار تشکیلاتی آن به باد فنا دادند. سوختاندن چندین مراکز مطبوعاتی ، بستن و کشتن چندین زن ژورنالیست و هچنان به آتش زدن و تخریب نمودن سرمایه ملی کشور یعنی آرشیف ملی و حریق نمودن مطبعه دولتی توسط جنگهای داخلی تنظیمی دوره مجاهدین نمونه ای از سبوتاژ فرهنگی این دوره ها بشمار میرود.
