معرفت عشق
.
.
هان معرفت عشق ز پروانه بیاموز
وز بهر طلب اتش دل را تو بیافروز
آخر شود این صورت و ظاهر شود آخر
از خود گذر و راه ز بی راهه بیاموز
شمع است دل عاشق و پروانه چو جانش
جان سوز بدین آتش و مردانه بیاموز
غافل منشین زان که به دل آتش عشق است
روشن طلبی را تو ز پروانه بیاموز
چون نیک عیان است که عمرش به سر آید
تعجیل کند راه وصالش تو ز پروانه بیاموز
غایب مشو از فوج مریدان نگاهش
ثابت قدمی را تو ز پروانه بیاموز
پر کن به قدح باده نوشین گلستان
این درد کشی را تو ز پروانه بیاموز
باشد که چو پروانه شوی خوش خط و زیبا
پرواز تو دلداده ز پروانه بیاموز
قانع به سخن خوش نتواند که ادا کرد
لطف سخن از جلوه جانانه بیاموز
.
.
