.
خداوندا!
من ادعایی نداشتم وندارم.
من ،کمترین طلبه ی توام وکوچکترین عاشق تو.
من مولایم علی را افسری کردم وبرسر مجروح روحم نهادم،
وتو دیانت را طوقی کردی وبرگردن انداختی
پس بکش !به هرجایی که خاطر خواه توست... به خاک وخونم بکش! به سنگ باران کوچه های عشق،
به ویرانه هایی که زمانی منزلگاه مجنون بوده است.
بکش آنگونه که ریسمان محبتت ،گلویم رابخراشد،بتراشد،پاره کند؛وباز بکش.
اما شیطان را ...
ای خدا! من هنوز ،دراین خطه ی خطیر،طفل خردسالی هستم.
شیر مادرخاک .خیر مهربانیت را ازمن دریغ مکن!
من باور ندارم که آمده باشم تا باغول های این میدان پنجه در افکنم.
پس یا بمیرانم یا مسلحم کن
به سلاحی که دشمنان دین وایمانم از مقابله با آن عاجز باشند.
پروردگار قدرتمند من باش،پروردگار راه گشای من باش. خداوند خداباش...!
