قرینه است سبزه قبای خواب ُ خیال من و خوب می دانم که کسی کـَـس نمی شود پس بازی ها فقط یک بازی اند ُ همین با این وجود کسی شبیه تو را پیدا می کنم
این درخت آن درخت
بر آبی بی انتهای بالاتر
تنها جای تو خالی ست
و دوباره خش خش گربه ی یاد تو
که به حیاط دلم برگشته است
می نشینم
و در جمعیت نیمه روشن آن سوی پنجره
در ایستگاه دنبال کسی شبیه تو می گردم
زیرا هیچ انسانی قادر به ادامه انسانی دیگر نیست
و از او دور می شوم
و هر چه دورتر می شوم
شباهتش به تو بیشتر و بیشتر می شود
و باز سکوت
