«حاج احمد محمدیان نژاد تنها نمد مال باقی مانده شهر دزفول دربیمارستان بستری شد» تیترخبری که چندی پیش در یک سایت دیده بودم ناخود آگاه مرا به یاد خاطره ی ملاقات با آن مرد دوست داشتنی و سخت کوش انداخت؛ یک روز پاییزی سال گذشته بود که برای عکاسی به دزفول رفته بودم واتفاقاْ گذرم به کارگاه نمد مالی او هم افتاد و چه با روی گشاده تحویلم گرفت وهر چقدر هم خواستم عکس گرفتم و البته پای درد دلهایش نشستم که از تنهایش می گفت در هنری که سالهاست درجسم و جانش ریشه دوانده و اکنون کسی نیست که تمایلی داشته باشد تا راهش را ادامه دهد ...
