مداد رنگی ها مشغول بودند....به جز مداد سفید....
هیچ کسی به او کار نمی داد....همه می گفتند
تو به هیچ دردی نمی خوری....یک شب که مداد
رنگیها توی سیاهی کاغذ گم شده بودند....
مدادسفید تا صبح کار کرد ماه کشید...
مهتاب کشید...و انقدر ستاره کشید که
کوچک و کوچک و کوچکتر شد ....
صبح توی جعبه مدادرنگی جای خالی او باهیچ رنگی پر نشد....
