کاپشن:
ملتی با جنبه و فرهنگ شد
هشت سالی مبتلای کاپ شن
آبرویی داشت در بین ملل
آبرویش شد فدای کاپ شن
صاحبش مردی عجیب الخلقه بود
بود گویا کدخدای کاپ شن
گرچه کوچک بود افکارش ولی
داشت قصد اعتلای کاپ شن
هشت سالی بوق را برداشته
تا بفرماید ثنای کاپ شن
پاچه خاران زیادی می زدند
سوت و کف ها از برای کاپ شن
در جهان هر کشور بیچاره ای
بود بُت یا مقتدای کاپ شن
صد دریغ و درد که سوراخ بود
ابتدا تا انتهای کاپ شن
رمل واسطرلاب یا جادوگری
بود از اول پا به پای کاپ شن
ده دکل با طول و با عرض زیاد
گشت پنهان در قفای کاپ شن
یک جهان بر ریش ما خندیده اند
از اصول و از ادای کاپ شن
بود مخفی این همه آرسن لوپن
مانده ام من در کجای کاپ شن؟
ذره ذره پول های بی زبان
کرد لولو لابلای کاپ شن
گفت با «جاوید» رندی تیز هوش
حال که دک شد بلای کاپ شن
کاشکی هرگز نمی شد ملتی
تا قیامت مبتلای کاپ شن
پ.ن:کاپشن در این جا به عنوان نماد دولت پاک دست است
