سفارش تبلیغ
صبا ویژن

90/6/5
4:15 عصر

آئینه صبح 2)

بدست نازی | admin در دسته

باز باران با ترانه

باگهرهای فراوان

می خورد بر بام خانه

        گلچین گیلانی

 

دکتر مجدالدین میر فخرایی متخلص به(گلچین گیلانی)از شاعران استان

گیلان است.وی در تاریخ 9شهریور1289شمسی در رشت متولد شد و در

در29آذر1351در لندن درگذشت.تحصیلات ابتدایی را در رشت و تحصیلات 

متوسطه رادر دارالفنون تهران گذرانید و در سال 1312 از دانشسرای عالی

لیسانس گرفت.و  با وجود آنکه رشته تحصیلی اش فلسفه و زبان فرانسه

بود،به انگلستان رفت و در رشته پزشکی به ادامه تحصیل پرداخت.گلچین گیلانی

از پیشگامان شعر نو بود،که نخستین شعرهای او پس از شهریور1320 در مجله

سخن منتشر گردید.شعر معروف باران که هنوز نسل اول پس از نیما آثار خود را

پدید نیاورده بودند،در کتابهای فارسی دوره دبستان منتشر گردید......

شعر گلچین ،شعری بسیار روان،ساده و به دور از هر گونه آرایش  -

لفظی است.گلچین به دلیل اقامتی که در لندن داشت و هرگز هم به ایران 

باز نگشت،دو اثر متفاوت به نامهای:(مهر و کین) و (نهفته )در لندن منشر

کرد.دیگر آثار گلچین گیلانی عبارتند از:

گلی برای تو،بازگشت و باران(منتخبی از 5دفتر شعر گلچین نیز با همین نام 

در سال1378توسط انتشارات سخن منتشر گردید.

نمونه ای از شعر گلچین گیلانی(از دفتر نهفته):

اگر من می توانستم بگویم

به گل راز نیاز رنگ و بو را

بهشت ناپدید آرزو را

چه آسان می توانستم ببویم

اگر من می توانستم بخوانم

برای بلبل شوریده آواز

چه گلشن ها که می کردند پرواز

به بال زرد هر برگ خزانم

چه گلشن ها،چه گلشن های حاوید

تپنده در دل باران خورشید

خروشان روی دریاهای بی ته

درخشان در ته تاریکی گور....

ولی،ای باغبان مست و گمره،

گلم  خشک است و چشم بلبلم کور                          


90/6/4
3:54 عصر

م.امید

بدست نازی | admin در دسته

شعری از اخوان ثالث

به مناسبت بیست ویکمین سال خاموشی

-----------------------

هرگز فراموشم نخواهد گشت،هرگز

آن شب که عالم،عالم لطف و صفا بود

من بودم و توران و هستی لذتی داشت

وز شوق چشمک می زد و رویش به ما بود

                                                           ماه از خلال ابرهای پاره پاره

چون آخرین شبهای شهریور صفا داشت

آن شب که بود از اولین شبهای مرداد

بودیم ما بر تپه ای کوتاه و خاکی

در خلوتی از باغهای احمدآباد

                                                            هرگز فراموشم نخواهد گشت،هرگز

پیراهنی سربی-که از آن دستمالی

دزدیده بودم-چون کبوترها به تن داشت

از بیشه های سبز گیلان حرف می زد

وآرامش صبح سعادت در سخن داشت

                                                            آن شب که عالم،عالم لطف و صفا بود

گاهی سکوتی بود،گاهی گفتگویی

با لحن محجوبانه،قولی یا قراری

گاهی لبی گستاخ،یا دستی گنه کار

درشهر زلفی شبروی می کرد،آری

                                                           من بودم و توران و هستی لذتی داشت

آرامشی خوش بود،چون آرامش صلح

آن خلوت شیرین واندک ماجرا را

روشنگران آسمان بودند،لیکن

پیش از حریفان زهره می پایید مارا

                                                            وز شوق چشمک می زد و رویش به ما بود

آن خلوت از ما نیز خالی گشت،اما

بعد از غروب زهره،وین حالی دگر داشت

او در کناری خفت،من هم در کناری

در خواب هم گویا به سوی ما نظر داشت

                                                               ماه از خلال ابرهای پاره پاره

م.امید(شهریور1330)


90/6/3
4:25 عصر

آئینه صبح (معرفی شاعران معاصر ایران(1)

بدست نازی | admin در دسته

       آئینه صبح

           (1)

ادبیات معاصر (شعر و داستان)همیشه برای مردم ایران جذابیت داشته

است.بخصوص اینکه زندگی آنان با شعر فارسی عجین شده است.کمتر

کسی را مشاهده می کنید که به دیوان حافظ،سعدی و یا مولوی     -

دسترسی نداشته باشد، و زیر لب تک بیتی زمزمه نکرده باشد.زندگی

ایرانیان این خصوصیت را داشته است که با شعر در آمیزد و الفتی دیرینه

داشته باشد.از آنجایی که شناخت و آگاهی از شعر معاصر ایران، در هر

دوره ای ،دارای ویژگی های خاصی است وضرورت ایجاب می نماید تا با

دقت خاصی به آن بپردازیم،بر آن شدیم تا در این مجموعه،ضمن معرفی

گوشه ای از زندگی ادبی آنان،به اشعار برجسته آنان نیز بپردازیم.تا    -

شناخت جامع تری برای خواننده محترم حاصل گردد.امید آنکه مقبول  -

طبع شما عزیزان بزرگوار باشد.

نیما یوشیج

علی اسفندیاری متخلص به نیما یوشیج فرزند ابراهیم نوری اعظام السلطنه

در سال1315هجری قمری در دهستان یوش از توابع استان مازندران دیده به

جهان گشود.پس از آمدن به تهران به مدرسه سن لویی رفت و فرانسه را به

خوبی آموخت و با تشویق نظام وفا(که استاد او بود)به نظم شعر پرداخت.

نیما زبان عربی رانیز خوب می دانست.مهم ترین اثر نیما (افسانه)نام دارد

که پیش از انقلاب توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر  -

گردیده است.(آب در خوابگه مورچگان)یکی دیگر از آثار نیماست.

نیما درپایان عمر خویش،دکتر محمد معین رابه وصایت خویش برگزید.

قسمتی از وصیت نیما:

....دکتر محمد معین حق دارد در آثار من کنجکاوی کند،دکتر محمد معین

که هنوز او را ندیده ام،مثل کسی است که او را دیده ام...دکتر محمد معین

قیم است-ولو اینکه او شعر مرا دوست نداشته باشد.

نیما یوشیج در سال 1338هجری شمسی چشم از جهان فرو بست.

نمونه ای از شعر نیما:

هان ای شب شوم وحشت انگیز              تا چند زنی به جانم آتش

یا چشم مرا ز جای بر کن                         یا پرده ز روی خود فرو کش

                               یا باز گذار تا بمیرم

                               کز دیدن روزگار سیرم

دیریست که در زمانه دون                       از دیده همیشه اشکبارم

عمری به کدورت و الم رفت                     تا باقی عمر چون سپارم

                               نه بخت بد مراست سامان

                               وی شب نه تراست هیچ پایان

چندین چه کنی مرا ستیزه                         بس نیست مرا غم زمانه؟

دل می بری و قرار ازمن                             هر لحظه به یک ره و فسانه

                               بس بس که شدی تو فتنه ای سخت

                                سرمایه درد و دشمن بخت

این قصه که می کنی تو بامن                    زین خوبتر هیچ قصه ای نیست

خوبست ولیک باید از درد                             نالان شد و زار زار بگریست

                                بشکست دلم ز بیقراری

                                 کوتاه کن این فسانه باری

آنجا که ز شاخ،گل فرو ریخت                        آنجا که بکوفت باد بر در

وآنجا که بریخت آب مواج                               تابید بر او مه منور

                                ای تیره شب دراز دانی

                                 کآنجا چه نهفته بد نهانی

بودست بسی ز درد خونین                            بودست رخی ز غم مکدر

بودست بسی سر پر امید                              یاری که گرفته یار در بر

                                  کو آن همه بانگ و ناله زار

                                   کوناله عاشقان غمخوار

تو چیستی ای شب غم انگیز                        در جستجوی چه کاری آخر؟

بس وقت گذشت و تو همانطور                     استاده به شکل خوف آور

                                     تاریخچه     گذشتگانی

                                     یا راز گشای مردگانی

تو آینه دار روزگاری                                      یا در ره عشق پرده داری

یا دشمن جان من شدستی                        ای شب بنه این شگفتکاری

                                    بگذار مرا به حالت خویش

                                     با جان فسرده و دل ریش

 


90/5/31
4:42 عصر

سری از بوی گلها مست داری کتاب و ساغری در دست داری دلی را هم ا

بدست نازی | admin در دسته

سری از بوی گلها مست داری

سری از بوی گلها مست داری

 

کتاب و ساغری در دست داری

دلی را هم اگر خشنود کردی

به گیتی هرچه شادی هست داری

                            فریدون مشیری

کتاب و ساغری در دست داری

دلی را هم اگر خشنود کردی

به گیتی هرچه شادی هست داری

                            فریدون مشیری


90/5/17
11:29 عصر

روزی که ایران \استثنا بزرگ \نام گرفت

بدست نازی | admin در دسته


روزی که ایران "استثنا







بزرگ "نام گرفت






 


روزنامه امریکایی واشینگتن پست ایران را یک «استثنای بزرگ» در تاریخ هسته
ای شدن کشورها خواند.واشینگتن پست در مقاله ای که روز پنج شنبه 13 مرداد
1390 (4 اوت 2011) منتشر کرده تاکید می کند ایران تنها کشور در تاریخ هسته
ای شدن کشورهای جهان است که بدون حمایت یک کشور بزرگ خارجی توانسته تبدیل
به یک قدرت بزرگ هسته ای شود.این روزنامه نوشت: «ایران در تاریخ توسعه
فناوری هسته ای یک استثنا است زیرا تقریبا تمام قدرت های متوسطی که
توانسته اند به این فن آوری دست یابند، از یک حامی خارجی کمک قابل توجهی
دریافت کرده اند».


واشینگتن پست در ادامه به بررسی تجربه هسته ای شدن کشورهای مختلف می
پردازد و مورد به مورد نتیجه می گیرد که این کشورها بدون کمک یک عامل
خارجی قادر به توسعه توانمندی های خود رد این زمینه نبوده اند.این روزنامه
درباره چین می نویسد: «اتحاد جماهیر شوروی (سابق) نه تنها مشاوره های فنی
در اختیار چین می گذاشت بلکه در ساخت راکتور هسته ای، طراحی سلاح ها و
تولید موشک های بالستیک هم به این کشور کمک می کرد».واشینگتن پست در مورد
تجربه پاکستان نوشته است: «چین اورانیوم غنی شده برای ساخت دو بمب را
دراختیار پاکستان گذاشت و به این کشور در ساخت تجهیزات غنی سازی،
راکتورهای پلوتونیومی و طراحی بمب کمک کرد».ادامه….


این روزنامه درباره اسراییل می نویسد: «فرانسه اسرائیل را به یک راکتور
هسته ای، یک کارخانه بازفرآوری پلوتونیوم و طراحی تسلیحاتی مجهز کرد».


واشینگتن پست سپس درباره تجربه هسته ای شدن هند آورده است: «هند که ادعا
می کند برنامه هسته ای اش یک دستاورد بومی است، این حقیقت را که یک راکتور
هسته ای از کانادا و 20 تن آب سنگین از امریکا دریافت کرده است، کتمان می
کند».


این روزنامه امریکایی تاکید می کند که حتی افریقای جنوبی هم از این قاعده
مستثنی نبوده است و می نویسد: «دراین بین شرایط کشور افریقای جنوبی از همه
به ایران نزدیک تر است زیرا این کشور هم در ساخت بمب تقریبا به منابع
داخلی خود تکیه کرد اما از اسرائیل تریتیوم که برای انفجار سلاح های هسته
ای لازم است، دریافت کرد».


اگرچه واشینگتن پست در تحلیل خود به وضوح این نکته غیر واقعی و گمراه
کننده را که ایران به دنبال ساخت سلاح هسته ای است پیش فرض قرار داده اما
در ادامه مطلب خود تاکید می کند که دست یابی ایران به فناوری هسته ای –و
نه ساخت سلاح هسته ای- نگرانی اصلی غرب است.


واشینگتن پست در تایید توانمندی و پشتکار فنی ایران تاکید می کند: «تهران
هرگز همانند دیگر کشورهای دارای فناوری هسته ای از حمایت خارجی برخوردار
نبوده است. علاوه بر آنکه هیچ کشور دیگری مانند ایران با چنین تلاش برنامه
ریزی شده ای برای ایجاد تنش در مورد برنامه هسته ای اش از طریق عدم ارائه
فناوری مورد نیاز یا نفوذ ویروس رایانه ای مواجه نبوده است. درحقیقت اگر
پاکستان و اسرائیل با موانعی که ایران با آنها مواجه بوده است روبرو می
شدند، به زمان خیلی بیشتری برای ساخت بمب نیاز داشتند».


این روزنامه امریکایی ادامه می دهد: «اینکه ایران با موفقیت از آستانه های
فن اوری عبور کرد، توانست به یک شبکه غنی سازی در حال رشد و پیشرفته دست
یابد و به زودی نسل جدیدی از سانتریفوژ را رونمایی می کند، همه نشان دهنده
فراست علمی ایرانیان است».


واشینگتن پست در بخش پایانی تحلیل خود موفقیت های فنی ایران در عرصه هسته
ای را محصول اراده جامعه دانشگاهی ایران و مکم های مستمر دولتی به آن
ارزیابی می کند و می نویسد: «در دهه 1990 موسسه های جدیدی مانند موسسه
مطالعات پیشرفته در علوم پایه زنجان و موسسه فیزیک نظری و ریاضی تاسیس و
نهادهای قدیمی مانند دانشگاه شریف احیا شد. سازمان انرژی اتمی که حتی در
نخستین روزهای انقلاب هم از حمایت مسئولان ارشد کشور مانند هاشمی رفسنجانی
برخوردار بود از یک گروه مدیریتی جدید و حمایت های بیشتر دولت برخوردار
شد. در کشوری که معمولا سیاست همراه با اختلاف های بسیار است، اصلاح طلبان
و اصولگرایان در تعهدشان به توسعه علمی کشور به نقطه مشترکی دست یافتند.
نتیجه این تفاهم هم موثر بود: تعداد مقالات علمی محققین ایرانی که در
نشریه های معتبر بین المللی به چاپ رسید به طور قابل ملاحظه ای افزایش
یافت و بسیاری از دانشگاه ها نیز از منابع لازم و تخصص کافی برای برگزاری
دوره های دکتری برخوردار شدند. دانشمندان ایرانی به وطن پرستان قدرتمندی
تبدیل شدند که برای عبور از اختلافات سیاسی و تجهیز کشورشان به دستاوردهای
جدید فن آوری به ویژه در زمینه دانش هسته ای عزم راسخ داشتند. در ایران
امروزی حاکمان و دانشمندان یک پیمان ملی بسته اند که به موجب آن دولت
منابع لازم را برای دانشمندان فراهم می کند و آنان نیز تخصصشان را گسترش
می دهند. لشگر دانشمندان ایران متعهد شده است که کشورش را به توان دست
یابی به بالاترین دستاوردهای فن آوری مجهز کند».







===================================





 جنگ سایبری







رژیم صهیونیستی علیه ایران



 


یک روزنامه غربی رژیم صهیونیستی و آمریکا را پشت پرده ویروس کامپیوتری
"استاکس نت" دانست و از طرح جدید این رژیم برای آغاز حملات سایبری علیه
ایران پرده برداشت. به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه انگلیسی ساندی تایمز
در گزارشی درباره توطئه های جدید رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران
نوشت: درحالی که اسرائیل درصدد آغاز حملات سایبری علیه ایران است، برخی از
مقامات ارشد هشدار داده اند که این حملات با شکست مواجه خواهد شد.


 


این روزنامه انگلیسی در ادامه "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر رژیم
صهیونیستی را پشت پرده حملات سایبری علیه ایران دانست و به اظهارات اخیر
وی در نشستی با کارشناسان سایبری اشاره کرد و نوشت: اسرائیل باید به قدرت
سایبری در جهان تبدیل شود.رژیم صهیونیستی با حمایت سرویس اطلاعاتی تاکنون
یک سری عملیات های جاسوسی از جمله هک نسخه ای از صفحه اجتماعی "فیس بوک"
در ایران و دیگر شبکه های اجتماعی را آغاز کرده است.ساندی تایمز بسیاری از
تکنیسین های اسرائیلی و آمریکایی را پشت پرده ویروس کامپیوتری "استاکس نت"
می داند که با هدف جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته ای ایران در سال 2009
ایجاد شد.


 


یک منبع آگاه نظامی رژیم صهیونیستی اعلام کرده است: اسرائیل در حملات
سایبری علیه ایران دو هدف را دنبال می کند، یکی جلوگیری از پیشرفت برنامه
هسته ای ایران و دیگری نابودی زیر ساخت های این کشور است تا بتواند فضای
سایبری جمهوری اسلامی ایران را فلج کند.این اظهارات در حالی مطرح می شود
که به گفته "آنتونی کوردسمن" تحلیلگر مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل
(CSIS) در واشنگتن، اسرائیل نمی تواند برنامه هسته ای تهران را متوقف کند.




 



==========================




 ماموریت این مرد در ایران









چیست؟


سفر آتی نیکلای پاتروشف دبیر شورای عالی امنیت ملی روسیه به تهران احتمالا
یک «مسافرت استراتژیک» خواهد بود.پاتروشف عالی ترین مقام امنیتی روسیه و
هماهنگ کننده ارشد سیاست های کلان مسکو در امور اطلاعاتی، دفاعی،
دیپلماتیک وامنیتی است. اعلام خبر مسافرت او به ایران در حالی که روس ها
اخیرا رایزنی های پشت پرده خود با تهران را تشدید کرده اند و روابط مسکو
با غرب هم بحرانی تر از هر زمان دیگری در دو سال گذشته است، نشان دهنده
این است که روس ها در حال نوعی ریل گذاری جدید در سیاست خارجی خود هستند.


در حالی که هم روس ها و هم منابع غربی درباره اهمیت این سفر و دستور
کارهای احتمالی آن سکوت کرده اند، به نظر می رسد که این سفر را مطلقا
نباید در چارچوب دیدارهای مرسوم دیپلماتیک طبقه بندی کرد. اهمیت مسافرت
پاتروشف به ایران زمانی دریافته می شود که بتوان میان تحولات اخیر راهبردی
و سیاسی در منطقه و فرامنطقه، و رایزنی های سطح بالای ایران و روسیه
پیوندی منطقی برقرار کرد.بر این مبنا می توان حدس زد که احتمالا
دستورکارهای زیر در سفر پاتروشف به تهران مطرح خواهد بود.ادامه….


1- پیش از هر چیز بدون شک پاتروشف تلاش خواهد کرد رایزنی های چند ماه
گذشته روسیه با ایران درباره نحوه ورود این کشور به معادلات منطقه را
هماهنگ تر و کامل تر کند. پس از ناآرام شدن سوریه و آغاز جنگ در لیبی
روسیه احساس می کند در حال از دست دادن کامل جای پای خود در منطقه است و
این تنها ایران است که می تواند مجرایی برای بازگشت دوباره مسکو به
معادلات منطقه ای باشد. نکته مهم دراینجا این است که روسیه جزو اولین
کشورهایی بود که به نقش حیاتی ایران در تعیین الگوی آینده منطقه پی برد و
وارد رایزنی منطقه ای با ایران شد.


2- در گام بعدی، پاتروشف روی موضوع هسته ای تمرکز خواهد کرد. روس ها اخیرا
ایده ای مطرح کرده اند که راهبرد دو مسیره فشار- مذاکره را با راهبرد
تشویق-مذاکره جایگزین می کند. سفر پاتروشف به ایران فرصتی خواهد بود تا
اولا این طرح به طور رسمی به ایران ارائه شود، ثانیا تحلیل خفته در پس این
ایده آشکار گردد و ثالثا معلوم شود در مذاکرات کارشناسی امریکا و رورسیه
درباره این ایده که دو هفته قبل برگزار شد چه گذشته است. برخی تحلیلگران
حدس می زنند این سفر تحت شرایط خاصی یک نقطه عطف در پرونده هسته ای یران
باشد.


3- گسترش همکاری های اقتصادی بدون شک در دستور کار پاتروشف قرار خواهد
داشت. روس ها در یک سال گذشته به دنبال یافتن فرمولی بوده اند که بتوانند
با گریز از تحریم ها روابط تجاری خود با ایران را تقویت کنند و در عین حال
این کار به نحوی انجام شود که به روابط این کشور با امریکا آسیب نرساند.
اگر مدالیته روسی در بحث هسته ای به نتیجه برسد به نظر می رسد یافتن چنین
فرمولی هم دشوار نخواهد بود.


4- مسئله دیگر این است که برخی کارشناسان عقیده دارند پاتروشف احتمالا
مایل خواهد بود درکی از مناسبات درونی قدرت در ایران و میزان هماهنگی
نهادهای مخنلف به دست بیاورد. پیچیدگی فزاینده معادله قدرت در ایران تبدیل
به تبدیل به یک معضل برای جامعه اطلاعاتی غرب شده است. روس ها همواره بوده
اند که نسبت به غرب شناخته پیشرفته تر و متکامل تری از ایران دارند اما
اخیرا دیده شده است که روسیه هم در تحلیل مناسبات درونی ایران خطاهای
فاحشی مرتکب شده است. پاتروشف به احتمال زیاد تلاش خواهد کرد برای برخی از
سوال های حل نشده درباره اینکه «واقعا در ایران چه می گذرد» پاسخ هایی
فراهم کند. اهمیت این قضیه در این است که توجه کنیم از نظر غربی ها «وجود
یک طرف مذاکره کننده قدرتمند» شرط ضروری برای آغاز هرگونه فرایند
دیپلماتیک جدید است. بدون شک این یک دستور کار در مذاکرات پاتروشف و مقام
های ایرانی نخواهد بود اما این باعث نمی شود که یافتن پاسخ این سوال ها
«ماموریت» پاتروشف هم نباشد.


5- و نهایتا می توان حدس زد که دبیر شورای عالی امنیت ملی روسیه حامل
پیشنهاد مبادله اطلاعاتی با ایران هم باشد. روس ها این نکته را به خوبی
دریافته اند که »داده» های موجود در ایران درباره تحولات منطقه از هر کشور
دیگری در منطقه غنی تر و در مواردی از لحاظ «دست اول» بودن بی همتاست. روس
ها ایران را کشوری می دانند که در آن اطلاعات جلوتر از رویدادهاست و
دسترسی به این اطلاعات برای کشوری که می خواهد دکمه ری ست را در نقش
آفرینی منطقه ای خود –آن هم در منطقه ای که نقش امریکا در آن روز به روز
کمرنگ تر خواهد شد-بفشارد، حیاتی است.




=================================









داستان تحریم ها از کجا











آغازشد؟














تحریم های هدفمند ومتناسب با فضای سیاسی و اقتصادی ایران
چند سالی است که در دستور کار مقامات غربی از جمله کشورهای آمریکا، فرانسه
و انگلیس قرار گرفته است تا شاید بتوانند بر جمهوری اسلامی ایران فشار
مضاعف وارد کنند.خبر گزاری رویترز اخیرا فهرست کاملی از تحریم های صورت
گرفته علیه ایران را منتشر کرده است که تاریخ این تحریم ها به انقلاب دوم
ایران یعنی اشغال لانه جاسوسی توسط نیروهای خط امام در سال 58 و در اولین
سال پیروزی انقلاب شکل گرفت تابه امروز ادامه داشته است.


 با نگاهی به تحریم های چند سال گذشته می توان گفت که غربی ها  قصد دارند
از طریق اقتصاد به ایران ضربه بزنند. در اولین دور تحریم ها علیه ایران در
سال 58 واردات محصولات ایرانی جز هدیه های کوچک، مواد اطلاعاتی، مواد
غذایی و برخی انواع فرش‌ها به آمریکا ممنوع اعلام شد.در سال 1995 (1374
شمسی) بیل کلینتون رئیس جمهوری آمریکا دستور داد که شرکت‌های آمریکایی از
سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز ایران و تجارت با ایران خودداری کنند.
تهران نیز به دنبال مشتری‌های دیگری برای نفت و گاز خود برآمد.ادامه….


در همین سال، کنگره آمریکا قانونی را تصویب کرد که به موجب آن، دولت
آمریکا موظف شد که شرکت های خارجی را که بالای بیست میلیون دلار در سال در
بخش انرژی ایران سرمایه گذاری کرده اند، تحریم کند.


این قانون در سال 2006 به مدت پنج سال تمدید شد. هیچ شرکت خارجی تا کنون
به این خاطر جریمه نشده است اگر چه خیلی از این شرکت‌ها روابط تجاری خود
با ایران را کاهش دادند.


در اکتبر 2007(سال1386)، واشنگتن سه بانک ایرانی را تحریم کرد و سپاه
پاسداران را به عنوان گسترش دهنده سلاح های کشتار جمعی معرفی کرد. وزارت
خزانه داری آمریکا نیز، از این سال به بعد، تعداد زیادی از بانک های
ایرانی را در فهرست سیاه خود قرار داد.


وزارت خزانه داری آمریکا، بر اساس قانون تحریم تجاری، 20 شرکت نفتی و شرکت
پتروشیمی تحت کنترل حکومت ایران را از ادامه تجارت با آمریکا محروم کرد.


در 24 ژوئن 2010، کنگره آمریکا، تحریم‌های همه جانبه شدیدی را علیه ایران
تصویب کرد که هدف آن فشار به بخش‌های مالی و انرژی ایران بوده و شرکت‌های
خارجی را که با ایران روابط تجاری دارند، دربر می‌گیرد.


قانون تحریم سال 2010، شرکت‌ها و موسساتی را که در طی 12 ماه، بیش از 5
میلیون دلار فرآورده های نفتی پالایش شده به ایران بفروشند، جریمه خواهد
کرد. این موسسات از سیستم مالی آمریکا و انعقاد قرارداد در آمریکا محروم
خواهند شد. به موجب این قانون، اگر بانک های خارجی با بانک های ایرانی یا
سپاه پاسداران رابطه تجاری داشته باشند، از ارتباط با سیستم مالی آمریکا
شدیدا محروم خواهند شد.


در ماه می 2011، دولت آمریکا، بیست و یکمین بانک دولتی ایران یعنی بانک
صنعت و معدن را در فهرست سیاه خود قرار داد چرا که این بانک از طرف دو
موسسه مالی تحریم شده یعنی بانک ملت و بانک ایران و اروپا (EIH Bank)
معاملاتی در زمینه گسترش سلاح های کشتار جمعی انجام داده بود.


دولت آمریکا همچنین شرکت نفت دولتی ونزوئلا یعنی و شش موسسه نفتی و کشتی
رانی این کشور را به خاطر روابط بازرگانی با ایران و نقض قانون تحریم
ایالات متحده، تحریم کرد که باعث خشم دولت هوگوچاوز شد.


اما در بین کشورهای اروپایی هم کشورهایی بودند که دنباله روی آمریکا بوده
اند. دولت بریتانیا در ماه اکتبر گذشته اعلام کرد که روابط تجاری خود با
بانک ملت و خطوط کشتی رانی ایران را قطع کرده است. هر دو موسسه قبلا به
وسیله دولت آمریکا تحریم شده بودند .


در 12 اوت 2010، اتحادیه اروپا، تحریم های شدیدتری را علیه ایران اعمال
کرد از جمله ممنوعیت ایجاد سرمایه گذاری مشترک با شرکت های ایرانی که در
زمینه نفت و گاز طبیعی فعال اند.به موجب این تحریم ها، فروش و عرضه یا
انتقال تجهیزات و تکنولوژی انرژی که دولت ایران می تواند از آنها برای
پالایش و معیان گاز طبیعی یا کشف و تولید آن استفاده کند ممنوع است.
اتحادیه اروپا انتظار دارد که اثرات این تحریم‌ها در طول زمان افزایش
یابد.انتقال پول های بیشتر از 40 هزار یورو نیازمند مجوز مقامات ارشد
دولتی کشورهای عضو اتحادیه است. مبالغ بالای 10هزار یورو که به مواد غذایی
یا بهداشت مربوط نمی شوند، باید ثبت شوند.


دور چهارم تحریم های سازمان ملل علیه ایران که در نهم ژوئن 2010 تصویب شد،
همه بانک های ایرانی در خارج را که مرتبط با برنامه هسته ای یا موشکی
ایران بودند، هدف قرار داد. به علاوه همه معاملات افراد و شرکت‌ها با بانک
های ایرانی از جمله بانک مرکزی ایران، تحت نظر قرار گرفت.گفتنی است باراک
اوباما هفته گذشته در یکی ار اظهار نظرهای خود گفته بود با اجرای اخرین
دور تحریم ها علیه ایران، این کشور طی 6 ماه سقوط خواهد کرد.






 





 =================================






 اشتباهات آقای رئیس جمهور







در قبال ایران

 











پایگاه اینترنتی شبکه تلویزیونی «سی‌ان‌ان» آمریکا در گزارشی نوشت: اوباما
از ابتدا در قبال ایران رفتار نادرستی را در پیش گرفت. یکی از اشتباهات
بزرگ دولت اوباما، بیشتر کردن دشمنی خود با ایران بود که نتیجه عمل به
مشاوره‌های مغرضانه هم‌پیمانان اسرائیلی وی بود.«سی‌ان‌ان» در ادامه گزارش
خود با اشاره به اینکه مجموعه این رفتارها و سیاست های غلط، عملا ایران را
در موضعی برتر نسبت به آمریکا قرار داده است اضافه کرد: دولت آمریکا باید
به این درک برسد که بحران‌های منطقه‌ای مانند آنچه در افغانستان می‌گذرد،
بدون حمایت و همکاری ایران حل شدنی نیست.






عدم موفقیت باراک اوباما در پیگیری طرح صلح میان دولت فلسطینی و اسرائیل
[غاصب] امری است که این روزها همه کارشناسان به آن اذعان دارند و او را
شکست خورده این میدان عنوان می‌کنند. البته در این شکست علاوه بر خود
اوباما نباید از بنیامین نتانیاهو و متحدین اسرائیلی‌اش در داخل آمریکا ـ
نومحافظه کاران، لابی‌های اسرائیل و برخی قانونگذاران ـ غافل شد.وجه دیگر
این شکست در عرصه سیاست خارجی دولت دموکرات اوباما، تسلیم شدن در برابر
ایران است. اوباما در ابتدای ورود به کاخ سفید از تعامل گسترده و بدون شرط
با ایران سخن می‌گفت اما او در کمتر از چند ماه تغییر رویه داد و رویکرد
کاخ سفید از گفتگو به تهدید، تحریم اقتصادی و حتی تلاش برای براندازی
حکومت تغییر کرد.ادامه….






اسرائیل [غاصب] و همراهانش در ایالات متحده، یک برنامه سنگین تبلیغاتی
علیه ایران راه انداخته‌اند و از ایران یک غول خیالی ساخته‌اند که حتما
باید هرچه سریعتر نابود شود. خود اسرائیل [غاصب] بارها به طور علنی ایران
را به بمباران تاسیسات هسته‌ای تهدید کرده و حتی در این زمینه بسیار مایل
بود تا دولت اوباما را برای حمله نظامی به این کشور تحریک کند؛ دقیقا
همانند زمانی که نومحافظه کاران در سال 2003 دست به هرگونه اقدام
تحریک‌آمیز زدند تا دولت جورج بوش مجبور شد وارد جنگ با عراق شود؛ جنگی که
عواقب و پیامدهای فجیع آن هنوز قابل مشاهده هستند و یک نقطه تاریک در
تاریخ دیپلماسی خارجی آمریکا است.






در آن زمان هم حامیان اسرائیل [غاصب] به این نتیجه رسیده بودند که صدام
حسین احتمالا به دنبال تقویت قوای خویش است تا بلکه بتواند به فکر سرنگونی
اسرائیل [غاصب] باشد! این فکر خام نهایتا با همراهی تونی بلر، نخست وزیر
وقت انگلیس هم همراه شد و به جنگ باتلاق گونه عراق منجر شد. هدف نومحافظه
کاران بعد از نابودی و سرنگونی صدام این بود که با بکارگیری قدرت و
توانمندی ارتش آمریکا، بتوانند سوریه، حزب‌الله و ایران را به عنوان محور
مقاومت در برابر اسرائیل [غاصب] درگیر اصلاحات اساسی درون نظامی کرده و
بطور کلی ساختار این حکومت‌ها را به نفع اسرائیل [غاصب] تغییر دهند.






در همین راستا، در ماه‌های اخیر شاهد یک بلوف سیاسی بزرگ از سوی رسانه‌های
وابسته به این جریان بودیم مبنی بر اینکه اسرائیل [غاصب] در ماه سپتامبر
آتی، تاسیسات هسته‌ای ایران را بمباران خواهد کرد! اگرچه خیالی بودن این
ادعا از همان ابتدا نیز مشخص بود اما در واقع هدف از اینگونه صحبت‌ها این
است که به آمریکا فشار آورده شود تا بلکه واشنگتن تحت این فعالیت‌های
روانی و تبلیغاتی وارد عمل گردد.






همین مساله است که سبب شده تا اکثریت افکار عمومی باور داشته باشند که در
پشت پرده ترور دانشمندان هسته‌ای ایران، اسرائیل [غاصب] وجود دارد. با
درنظر گرفتن این موضوع و همچنین آلوده کردن سیستم‌های رایانه‌‌ای ایران
توسط ویروس «استاکس نت»، جای تعجب نیست که ایران، اسرائیل [غاصب] و آمریکا
را دشمن درجه یک خود ببیند.






اقداماتی چون ترور و یا کارهای مشابه، هیچگاه نتایج و عواقب خوبی
نداشته‌اند. از این مساله هم نباید به راحتی گذشت که مردم حافظه خوبی
دارند و دخالت‌های آمریکا و انگلیس در ایران مانند آنچه در کودتای 1953 ـ
28 مرداد 1332 ـ علیه دولت مردمی مصدق رخ داد را فراموش نکرده‌اند و به
همین دلیل خشم ایرانیان از این دو کشور طبیعی است. مصدق یک انسان
آزادیخواه و دمکرات بود که تنها جرم او این بود که نمی‌خواست نفت ایران که
یک سرمایه ملی بود، به دست سرمایه‌دارها به تاراج برود.






بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل [غاصب] به شدت تمایل دارد تا نظام
حاکم در ایران را با حکومت هیتلر بر آلمان مقایسه کند و بگوید چنانچه
جمهوری اسلامی مسلح به سلاح هسته‌ای باشد، بزرگترین تهدید بالقوه ممکن بر
علیه سرزمین یهودی خواهد بود. البته مشخص است که نتانیاهو بسیار اغراق
کرده؛ چرا که حتی ایهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل [غاصب] هم گفته است که
از طرف ایران هیچگونه تهدیدی متوجه اسرائیل [غاصب] نیست.






در هر صورت، چیزی که واضح است این است که خود اسرائیل [غاصب] هم می‌داند
ایران مسلح به سلاح هسته‌ای باعث نابودی و محو شدن اسرائیل [غاصب] نخواهد
شد؛ بلکه به نوع دیگری بعنوان یک چالش برای اسرائیل [غاصب] دیده خواهد شد.
یعنی در آن موقع ایران یک قدرت بازدارنده‌ای است که دیگر اجازه نخواهد داد
اسرائیل [غاصب] آزادانه و با خیال راحت به کشورهای همسایه و مجاور خود
تعدی کند و این موضوعی نیست که خوشایند مسئولان مقامات اسرائیلی باشد.






به همین دلیل در هفته‌های اخیر و با توجه به مشاهده ناآرامی‌ها در سوریه،
اسرائیل[غاصب] و همدستانش شدیدا تلاش می‌کنند تا از فرصت موجود نهایت بهره
برداری را بکنند و محور سوریه، ایران، حزب‌الله را نابود کنند. برای همین
است که «جو میتو لویت»، عضو شورای روابط خارجی اسرائیل [غاصب] در سخنان
خود، حزب‌الله لبنان را یک گروه جنایتکار کاملا پیشرفته توصیف می‌کند.
البته احتمالا بزرگترین جنایت حزب‌الله در لبنان این بود که بعد از هجده
سال اشغالگری توانستند اسرائیل [غاصب] را از جنوب کشور خود خارج کنند و
حتی در سال 2006 توانست در مقابل اسرائیل [غاصب] ایستادگی کند؛ جنگی
خانمان سوز که منجر به کشته شدن بیش از 1600 لبنانی شد.






تمام این مسائل نهایتا منجر به این نتیجه می‌شود که دولت آمریکا باید به
این درک برسد که بحران‌های منطقه‌ای مانند آنچه در افغانستان می‌گذرد،
بدون حمایت و همکاری ایران حل شدنی نیست. در واقع، صحبت‌های هفته گذشته
«دیوید کهن»، معاون وزیر دارایی آمریکا در بحث مبارزه با تروریسم مبنی بر
اینکه ایران با تروریست‌های القاعده در ارتباط است، درست یادآور همان
اشتباه نو محافظه‌کاران در سال 2003 در قبال عراق است که حتی تا امروز،
عواقب آن را می‌بینیم.






مقامات کاخ سفید بهتر است به جای پیگیری تبلیغات منفی بی اساس علیه ایران،
به گفته‌های رهبران ترکیه و برزیل گوش دهند؛ چرا که این دو کشور توانسته
بودند به موافقت هسته‌ای با تهران دست بیابند که در واقع سوخت مورد نیاز
راکتور تحقیقاتی تهران را نیز تامین می‌کرد.






یکی از اشتباهات بزرگ دولت اوباما بیشتر کردن دشمنی خود با ایران بود که
نتیجه عمل به مشاوره‌های مغرضانه علیه ایران بود و باعث شد تا دور جدیدی
از تحریم‌ها بر ایران اعمال گردد. نتیجه این شد که ایران کماکان به کار
خود ادامه می‌دهد و این آمریکا و مردم مالیات‌دهنده آمریکایی هستند که
باید هزینه گران‌بهای جنگ در عراق و افغانستان را بپردازند؛ در صورتی که
با وجود همکاری با ایران، وضعیت اصلا اینچنین نمی‌شد.






























































================================









 ایران چگونه در برابر







اوباما ایستاد






 


زمانی که اوباما روی کار آمد متعهد شد که با جمهوری اسلامی ‌تعامل کند اما
این هدف قابل احترام به سرعت با تهدید‌های سیاسی، تحریم‌ها و ایزوله ایران
از دستور کار خارج شد. اسرائیل و دوستانش کمپینی را علیه ایران رهبری
می‌کنند که در آن ایران را تهدیدی برای بشریت توصیف کرده و آمریکا را نیز
ناگزیر به دنباله روی از این سیاست می‌کنند.

دیپلماسی ایرانی: پاتریک سیل، در گزارشی که در دیپلمات منتشر شده این
عقیده را مطرح کرده که آمریکا به رویکرد منفی در قبال ایران اشتباه مرتکب
شده است و اوباما باید از فرصت مذاکره با ایران استفاده می‌کرد. در آغاز
این گزارش آمده است که دولت باراک اوباما به طور روشن در ایجاد صلح بین
اسرائیل و فلسطین ناکام مانده است. اما آنچه کمتر قابل درک است این نکته
است که دولت اوباما در زمینه ای دیگر نیز تضعیف شده است و آن رابطه با
ایران است.


 زمانی که اوباما روی کار آمد متعهد شد که با جمهوری اسلامی ‌تعامل کند
اما این هدف قابل احترام به سرعت با تهدید‌های سیاسی، تحریم‌ها و ایزوله
ایران از دستور کار خارج شد. اسرائیل و دوستانش کمپینی را علیه ایران
رهبری می‌کنند که در آن ایران را تهدیدی برای بشریت توصیف کرده و آمریکا
را نیز ناگزیر به دنباله روی از این سیاست می‌کنند. اسرائل بار‌ها و
بار‌ها تهدید حمله به تاسیسات هسته ای ایران را مطرح کرده است و این در
حالی است که برای برانگیختن ایالات متحده برای همراهی با این تهدید نیز
تلاش می‌کند. این در حالی است که شواهدی در دست است که نشان می‌دهد
نومحافظه کاران اسرائیلی در ترغیب پنتاگون برای حمله به عراق در سال 2003
نقش داشته اند. اما چرا آنها این کار را می‌کنند؟


 به عقیده نومحافظه کاران رژیم صدام حسین که از جنگ 8 ساله با ایران جان
سالم به در برده بود، می‌توانست به تهدیدی برای اسرائیل تبدیل شود. اما
استراتژی نومحافظه کاران تنها به قدرت آمریکا برای حذف صدام حسین محدود
نمی‌شود. پس از سرنگونی صدام حسین آنها اکنون موضوع استفاده از قدرت
نظامی‌آمریکا برای ایجاد اصلاحات در سوریه، حزب الله، ایران، فلسطین، مصر
و حتی عربستان سعودی را مطرح می‌کنند. پس از نابودی صدام حسین، اکنون
اسرائیل و دوستانش بار دیگر دست به کار شده اند. در هفته اخیر گزارش‌های
متعددی در مورد طرح اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران در ماه
سپتامیر مطرح شد.


 اما به نظر می‌رسد که این بلوف بیشتر برای این مطرح شده باشد که ایالات
متحده برای سخت تر کردن اقدامات علیه ایران در فشار قرار گیرد تا به این
ترتیب نیازی به حمله اسرائیل نباشد. علاوه بر چنین حقه‌های روشنی، اسرائیل
به عقیده شماری از تحلیلگران در 2 سال گذشته در پس پرده طرح ترور
دانشمندان هسته ای ایران قرار داشته است. در همین حال تاسیسات هسته ای
ایران نیز با ویروس استاکس نت هدف قرار گرفت و در حال حاضر ایران آمریکا و
اسرائیل را یک دشمن مشابه تلقی می‌کند. این در حالی است که کشور‌ها حافظه
دراز مدتی دارند. آمریکا و انگلیس هنوز بهای دست داشتن در سرنگونی محمد
مصدق در سال 1953 را پرداخت می‌کنند. وی در انتخابات دمکراتیک به نخست
وزیری ایران رسید اما به جرم حمایت از صنعت نفت ایران و ملی سازی آن خشم
امپریالسم جهانی را برانگیخت.


 اما چرا نتانیاهو برنامه‌های هسته ای ایران را به عنوان بزرگترین تهدید
برای موجودیت یهودیان از زمان هیتلر قلمداد می‌کند؟ وی باید بداند که این
تنها یک رویا است. این در حالی است که ایهود باراک وزیر دفاع وی اعلام
کرده است که ایران تهدید جاری برای اسرائیل به شمار نمی‌رود. چرا که
اسرائیل به قوای تسلیحات هسته ای خود می‌تواند در برابر هر حمله ای
ایستادگی کند. اما در صورتی که ایران هسته ای شود در واقع نوعی دیگر از
چالش‌ها را برای اسرائیل پدید می‌آورد. ایران موجودیت اسرائیل را تهدید
نمی‌کند اما می‌نواند آزادی حمله به همسایگان را داشته باشد. این در حالی
است که اسرائیل همواره از دسترتسی همسایگانش به تجهیزات هسته ای جلوگیری
کرده و می‌خواهد تنها قدرت هسته ای منطقه از تهران گرفته تا کازابلانکا
باشد. بنابراین افکار اسرائیلی‌ها ورای قدرت هسته ای ایران برای تجهیز حزب
الله و حمله احتمالی دور می‌زند. در هفته‌های اخیر بحران در سوریه موجب شد
تا اسرائیل و دوستانش به دنبال ایجاد اخلال و در صورت امکان نابودی باشند.
محور ایران، سوریه و حزب الله هژمونی منطقه ای آمریکا و اسرائیل را به
چالش می‌کشد. موسسه سیاست خاورنزدیک در واشینگتن به طور معمول در ایجاد
دیدگاه منفی در خصوص هر یک از اعضای این محور تلاش می‌کند. برای مثال متیو
لویت در شماره اخیر فارن افیرز حزب الله را یکی از بزرگترین و مهمترین
گروه‌ها در انجام فعالیت‌های مجرمانه در جهان توصیف کرده است.


 این در حالی است که ایالات متحده همچنان هزینه جنگ در عراق، افغانستان و
پاکستان را پرداخت می‌کند و در تئاتر جنگی افغانستان و پاکستان گرفتار شده
است. باید گفت که بدون تردید ایجاد ثبات در افغانستان بدون کمک ایران
امکان ندارد و ایالات متحده باید با درک این شرایط سیاست‌های خود را در
قبال تهران تنظیم کند.با این وجود دیوید کهن از خزانه داری آمریکا اخیرا
با به صراحت جمهوری اسلامی ‌را حامی‌تروریسم معرفی کرده است.


وی بدون ارائه مدرک ایران را به رابطه با القاعده برای رساندن پول به دست
این گروه از طریق القاعده متهم کرده است. اما به جای این اتهام زنی‌ها
بهتر است ایالات متحده به آنچه ترکیه و برزیل می‌گویند گوش فرادهد. در
صورتی که ابالات متحده با احترام و درک در مورد ایران رفتار می‌کرد این دو
قدرت می‌توانستند در می‌گذشته به توافق با ایران در زمینه سوخت هسته ای
دست یابند. اما دولت اوباما این رویکرد را نشان نداد و به جای آن با
استفاده از مشاوره‌های نادرست برای اعمال دور تازه ای از تحریم‌ها علیه
جمهوری اسلامی ‌اقدام کرد. باید گفت که این اقدام تنها بر هزینه‌هایی
اضافه می‌کند که آمریکا هم اکنون باید بابت جنگ عراق و افغانستان بپردازد.

 
















==================================










 پرتاب به میانه دهه 40










 











غلبه عوامل خودانگیخته بر عوامل برنامه ریزی شده و پیشی گرفتن ابتکارات از
طراحی ها آرام آرام در حال تبدیل شدن به مشخصه اصلی تحولات منطقه است.
برخلاف پیش بینی بسیاری از تحلیلگران، تحولات منطقه نه کند شده و نه به
انحراف رفته است. تنها ویژگی جدیدی که مشاهده می شود این است که این
تحولات عمیق تر شده و خود را با لایه هایی از معادلات سیاسی و استراتژیک
در منطقه درگیر کرده است که بسیار فراتر از آن چیزی است که در یکی دو ماه
اول تصور می شد.

اکنون همه بازیگران دخیل در منطقه می دانند که با صحنه جدیدی مواجه هستند.
مشخصات دقیق این صحنه هنوز مشخص نیست اما چارچوب های کلی معلوم شده است.
به طور بسیار خلاصه قضیه از این قرار است که:

1- منابع اقتدار در منطقه خاورمیانه تغییر کرده است. اکنون نه اقتدار
نظامی امنیتی و نه حتی اقتدار رسانه ای تعیین کننده نیست، بلکه عاملی که
حرف اول را می زند قدرت نرم شکل دهی به رفتار مردم از طریق شکل دهی به
افکار آنهاست. بدون شک اگر آمریکایی ها ذره ای احتمال می دادند که از طریق
قشون کشی نظامی می توانند حتی اندکی جایگاه راهبردی خود در منطقه را بهبود
ببخشند از این کار دریغ نمی کردند. بمباران رسانه ای مداوم -که نمونه
بسیار جالب آن را در مورد سوریه بی امان در حال رخ دادن است- هم کمکی به
حل مسئله نکرده است. چیزی که آمریکایی ها به آن نیاز دارند و آن را نمی
یابند توان تاثیرگذاری روی افکار مردمی است که حالا دیگر احساس می کنند
راه مستقل خود را پیدا کرده اند و توان پیمودن آن را هم دارند.

2- مسئله دوم این است که ارزش راهبردی مسائل هم در منطقه خاورمیانه به
سرعت در حال تغییر است. در زمانی حدود 6 ماه مجموعه ای از مسائل که کاملا
اصلی و بلکه حیاتی محسوب می شدند کنار رفته اند و جای آنها را مسائلی
بسیار جدید و غریب گرفته است. آمریکا تا همین زمستان گذشته به سادگی می
توانست استدلال کند مسئله اصلی در منطقه ایران است و در مورد ایران هم هیچ
موضوعی مهم تر از برنامه هسته ای آن نیست. اما حالا حتی مئیر داگان ، رییس
سابق موساد هم حاضر نیست چنین مهملی را بپذیرد. در عوض، مثلا اینکه در
خیابان های قاهره چه می گذرد، مردم مصر چگونه فکر می کنند و... تا 6 ماه
پیش موضوعاتی بود که حداکثر برخی محققان دانشگاهی، دیپلمات های درجه دو و
سه یا روزنامه نگاران به آن علاقه نشان می دادند اما حالا بدون شک باراک
اوباما و بنیامین نتانیاهو باید حتی در خواب هم به آنها فکر کنند.

3- و سومین مسئله این است که معنای اصطلاحات راهبردی مانند امنیت و ثبات
به طور اساسی در حال تغییر است. بسیاری از حاکمان منطقه خاورمیانه بویژه
دیکتاتورهای وابسته عربی تا چند ماه پیش تصور می کردند اگر هم تهدیدی
متوجه آنها باشد از بیرون مرزهای آنهاست و شاید حتی ضروری می دانستند که
تهدیدی در بیرون مرزهای خود ایجاد کنند تا در داخل امکان اعمال اقتدار
بیشتری داشته باشند و ضمنا بتوانند روابط به شدت تحقیرآلود خود با آمریکا
و صهیونیست ها را توجیه کنند. اکنون اما روشن شده است که برای حاکمان
وابسته منطقه امنیت نه از طریق انباشت سلاح حاصل خواهد شد و نه از راه
تبدیل شدن به غلام حلقه به گوش سفیر آمریکا. بلکه تنها راه این است که
برای مردم خود احترام قائل باشند، نظر آنها را به آنچه مقام های کاخ سفید
از آن طرف دنیا می گوید ارجح بدانند و منابعی را که متعلق به مردم است
برای آنها صرف کنند و مسلما این فرایندی است که نمی توان آن را یک شبه
آغاز کرد و به نتیجه رساند.

با اینکه مخاطب بسیاری از این تغییرات بنیادین در اصل آمریکاست، اما
بسیاری از تحلیلگران امور راهبردی در منطقه خاورمیانه عقیده دارند نگرانی
های اسراییل باید فوری تر و جدی تر باشد. صهیونیست ها که پیش از این
تحولات تصور می کردند میوه آناپولیس آماده چیدن است و موجودیت آنها در
آستانه به رسمیت شناخته شدن است، به یکباره حس می کنند که به میانه دهه
های 40 و 50 پرتاب شده اند و نه فقط راهی برای خلاصی از آن نمی یابند بلکه
اخیرا به این فکر افتاده اند که باید خود را در یک درگیری طولانی مدت و
فزاینده با این وضعیت آماده کنند.

انقلاب های مردمی منطقه خاورمیانه وضعیت راهبردی اسراییل را عمیقا دگرگون
کرده است. بدشانسی صهیونیست ها این است که بحرانی چنین عظیم هنگامی آنها
را در بر گرفته که بی کفایت ترین دولت قابل تصور زمام امور را در دست دارد
و به تعبیر یکی از کارشناسان آمریکایی می توان گفت اسراییل با بدترین
حاکمان وارد بدترین دوران تاریخ خود شده است.

اگر بخواهیم بسیار خلاصه و فهرست وار بحث کنیم، بحران های راهبردی که در اثر تحولات منطقه دامنگیر صهیونیست ها شده چنین است:

الف: نخستین بحران بدون شک از جانب مصر شکل گرفته است. از آغاز تحولات
منطقه به این سو صهیونیست ها تلاش فراوانی کرده اند که بگویند این حرکت یک
قیام کاملا سکولار است و اسلام گرایی و اسلام خواهی سهمی در آن نداشته
است. حتی عاموس یادلین رییس سابق سازمان اطلاعات نظامی دولت غاصب
صهیونیستی حدود 3 ماه پیش در مرکز امنیت ملی دانشگاه تل آویو سخنرانی کرد
و در آن به صراحت گفت بهار عربی در نهایت به نفع اسراییل تمام خواهد شد
چرا که دولت های دموکراتیک نسبت به دیکتاتورها علاقه کمتری به جنگ دارند.
اکنون وضعیت کاملا دگرگون شده است و تحلیل های کسانی مانند یادلین هیچ
توجهی بر نمی انگیزد. اسراییلی ها درست مثل آمریکا وقتی به مصر نگاه می
کنند از همه حرف هایی که در تمجید دموکراسی زده اند پشیمان می شوند. لایه
های دینی و مذهبی انقلاب مصر تازه در حال آشکار شدن است و قدرت یابی
روزافزون اخوان المسلمین هم به عنوان یک گروه سیاسی و هم به عنوان یک
نیروی پیش برنده و محرک اجتماعی تردیدی در این باره باقی نگذاشته است که
آینده مصر فاصله عمیق با گذشته آن خواهد داشت و اسراییل باید کل آن دکترین
امنیتی را که می گفت مرز صحرای سینا تا ابد امن خواهد ماند بازنگری کند.

ب: پس از مصر، دومین بحران اسراییل این است که در سوریه به یک بن بست کامل
رسیده است. تردیدی نیست که پروژه مشترک اسراییل، آمریکا و سعودی در سوریه
به بن بست کشیده شده است. اسراییلی ها امیدوار بودند بتوانند به روشی
سوریه را از ایران و حزب الله جدا کرده و به محور عربی سازش ملحق کنند اما
تحولات اخیر دمشق را هر چه بیشتر به متحدان دیرینه خود در محور مقاومت
نزدیک کرده است.

ج: سومین بحران مربوط به صحنه داخلی فلسطین اشغالی است. تحولات منطقه پس
از دهه ها فضایی فراهم ساخت که برخی از گروه های فلسطینی بتوانند بر محور
ضدیت با اسراییل به یکدیگر نزدیک شوند. این حادثه ولو اینکه در کوتاه مدت
دارای تبعات سیاسی مشخصی نباشد، بی شک راهبرد بلند مدت اسراییل در ایجاد
تفرقه میان فلسطینیان را دچار آسیب های جدی کرده است. به هر میزان که
جامعه فلسطینی حول محور ضدیت با اسراییل انسجام بیشتری پیدا کند فشار
آوردن به مقاومت و به هم زدن میانه مردم و مجاهدان دشوارتر خواهد بود.
دقیقا به همین دلیل است که برخی از تحلیلگران امنیتی اسراییل مانند آلوف
بن از هاآرتص به صراحت می گویند منتظرند که در آینده نزدیک انتفاضه سوم
آغاز شود و یقین دارند که این بار آنچه بر سر اسراییل خواهد آمد به هیچ
وجه با گذشته قابل مقایسه نیست.

د: بحران بعدی درون اسراییل ریشه دارد. غاصبان سرزمین های مردم مظلوم
فلسطین که با نام شهرک نشین یا هر عنوان دیگری دهه هاست تلاش می کنند
خاطره نکبت 1948 را از یاد مردم منطقه ببرند، اکنون تازه در حال دریافتن
این نکته هستند که خانه بر آب بنا کرده اند. ناآرامی های اخیر اسراییل
نشان داد که صهیونیست ها نه فقط در دولت سازی بلکه در ملت سازی هم شکست
خورده اند و به زودی بنای سستی که برافراشته اند زیر بار خود له خواهد شد.
آلوف بن تحلیلگر امنیتی روزنامه هاآرتص اخیرا در مقاله ای نوشته است که
مطمئن است انتفاضه سوم در سرزمین های اشغالی به راه خواهد افتاد اما این
بار احتمالا شهروندان جعلی اسراییل هم در آن مشارکت خواهند داشت.

هـ : و بحران پنجم بدون شک چیزی است که اسرائیل آن را بسط مدل ایران تا
بیخ گوش های خود می خواند. در واقع هرکس در این تردید داشته باشد که
«خاورمیانه پسا انقلابی» ضد اسراییلی است از این 8 ماه هیچ نیاموخته است.
اسراییلی ها می دانند که چیزی به نام گزینه میانه وجود ندارد و هر تفکر
ضداسراییلی ضرورتا از همدلی با ایران سر در خواهد آورد.











==========================================









 شجاعت ایران مقابل


دشمنی های آمریکا به







ملت ها جرأت انقلاب داد








یکی از مخالفان خارج نشین که مدت ها با نشریات اصلاح طلب همکاری داشته، می
گوید انقلاب های عربی نتیجه رویارویی قدرتمندانه جمهوری اسلامی با انواع
بحران سازی های آمریکا به ویژه حوادث پس از انتخابات سال 88 بوده است.

داریوش سجادی در وبلاگ خود (سخن) ضمن به کارگیری تیتری طعنه آمیز (محوریت
جنبش سبز در بهار عربی!) نوشت: اعتراف تلویزیون فارسی بی بی سی به تفوق
اسلام خواهی در قیام مردمی مصر هر چند با تاخیر همراه بود اما می توان از
چنین اعترافی، قدرت تحمیل واقعیت به توهم اصحاب رسانه های مغرض را مستفاد
کرد. هرچند اعتراف با تاخیر بی بی سی عاری از شیطنت نبود. این گزارش آنجا
به شیطنت نزدیک شد که مقابل دوربین بی بی سی در اعتراف به ماهیت اسلامی
بدنه مردمی قیام مصر، ناشیانه بند را آب داد و با آغشته کردن خبر مزبور به
سلیقه و داوری خود، اظهار داشت؛ بالاخره چیزی که «همه» از آن «نگران»
بودند، اتفاق افتاد و رهبری قیام مصری ها در اختیار اقشار مذهبی قرار
گرفت(!)

سجادی نوشت: علی رغم این می توان اعتراف ولو از سر اکراه بی بی سی را به
فال نیک گرفت چرا که 6 ماه پیش تر دیگر خبرنگار بی بی سی از قاهره و از
عمق میدان التحریر، شیطنت آمیز و بازیگوشانه تلاش کرد با یافتن یک دختر بی
حجاب در میانه معترضین در «التحریر» جنبش انقلابی مردم مصر را به نفع
منویات هرهری مسلکانه و عشرت طلبی شخصی اش مصادره کند!

وی در تخطئه جریان موسوم به سبز نوشت: صرف نظر از ناتوانی مغرضان در فهم
انقلاب های منطقه یا نارفیقی ایشان با دینامیزم نه چندان پنهان در تحولات
مزبور، یک واقعیت را نمی توان کتمان کرد و آن اینکه برای فهم چیستی و
چرایی قیام های خاورمیانه نباید و نمی توان گوشه چشمی به تحولات سیاسی-
اجتماعی ایران نداشت. بلاتردید قیام های متاخر در خاورمیانه را به نوعی می
توان ملهم از آنی دانست که از فردای انتخابات ریاست جمهوری بالغ بر 8 ماه
غرید اما دولتش مستاجل بود. لیکن با فرض پذیرش چنین نسبتی بین جنبش سبز
ایران و قیام های خاورمیانه بلافاصله باید اذعان داشت رابطه این قیام ها
با جنبش سبز قبل از «برهان استقراء» اتکای بر «برهان خلف» دارد!

وی در توضیح دیدگاه خود نوشت: برای فهم نقش آفرینی جنبش سبز در خیزش
ضددیکتاتوری در خاورمیانه باید به نقش و جایگاه محوری جمهوری اسلامی ایران
به عنوان نظامی برآمده از کانون یک انقلاب ضداستبدادی و ضداستکباری نزد
حافظه تاریخی ملت های مسلمان در خاورمیانه توجه کرد. صورت مسئله از انقلاب
اسلامی سال 57 ایران در ذهنیت مسلمانان خاورمیانه مبتنی بر بهتی اولیه از
انقلابی بود که توانست در یک نظام دو قطبی جهانی، ضمن پیروزی بر
«دیکتاتوری قدرتمند و وابسته پهلوی» مستقل و بدون اتکای بر «ابرقدرت شرقی»
سینه به سینه ابرقدرت غربی ایستاده و هماوردی کند. واکنش اولیه ملت های
مسلمان خاورمیانه آن هم در موقعیتی که خود نیز نوعا مبتلا به حکومت هایی
مشابه با دیکتاتوری پهلوی بودند «به تماشا نشستن فرجام چنان انقلاب و نظام
جسور و ساختارشکنی بود.»

سجادی یادآور شد: طی این 3 دهه آمریکا به منظور «تنبیه ایران» و متقابلا
«تنبه دیگران» به منظور اجتناب از الگوبرداری از رفتار ایران کوشید هزینه
های زیست مستقلانه و انقلابی ایران را تا آن اندازه بالا ببرد تا از سویی
حکومت برخاسته از انقلاب اسلامی را در بلند مدت تضعیف و بلکه از طریق
فرسودن انگیزه پایگاه مردمی این انقلاب با تحمیل مضایقه ها و مضیقه های
امنیتی و معیشتی، حکام در تهران را به تسلیم وادارد و همزمان این هشدار را
به گوش ملت های حاشیه این نظام سرکش برسانند که: زنهار! در الگوبرداری از
مدل خمینی لاجرم از مکافات عمل غافل نشوند.

وی با برشمردن فهرست شکست های آمریکا مقابل ایران از جمله در فتنه سبز
نوشت: بعد از 30 سال حاشیه نشینی و نظاره گری بر فرجام این چالش نابرابر
نهایتا ضمن محاسبه «هزینه- فایده» از تردید خارج شد و به این صرافت افتاد
که با توجه به توفیق انقلاب اسلامی در خروج ظفرمندانه از تمامی آوردگاههای
مبتلابه، ایشان نیز می توانند! بر این اساس جنبش سبز را به صراحت می توان
کانونی ترین آوردگاه جمهوری اسلامی نزد مسلمانان منطقه به حساب آورد.












     =========================================











آیت الله خامنه ای به خوبی




مسئله سازی های آمریکا







را مدیریت می کند










رهبر عالی ایران مسائل حاشیه ای بسیاری را که آمریکا به راه می اندازد، به خوبی مدیریت می کند.

روزنامه وال استریت ژورنال در تبیین این تحلیل خود نوشت: رهبر عالی ایران
آیت الله سیدعلی خامنه ای مسائل جانبی بسیاری را که ما پدید می آوریم به
خوبی مدیریت می کند و به سرعت در جهت برنامه هسته ای خود با شتاب پیش می
روند در حالیکه ما در این اوهام هستیم که تحریم ها سلاح برنده است و می
تواند جلوی آنها را بگیرد.

این روزنامه با اشاره به راه اندازی سانتریفیوژهای پیشرفته در مراکز غنی
سازی ایران خاطر نشان کرد: دولت اوباما ماه هاست ادعا می کند تحریم ها
علیه ایران کارساز بوده اند. اما اگر دلیل تحریم ها کم کردن یا توقف
برنامه هسته ای ایران بوده است بنابراین تحریم ها به شکست فاحشی انجامیده
اند. برخلاف ادعاهای آمریکا در مورد تحریم ها، برنامه هسته ای ایران بسرعت
در حال پیشرفت است. اگر تهران این سانتریفیوژهای پیشرفته را در فردو نصب
کند، این نشانگر پیشرفت پر سرعت ایران است. مارک دوبوویتز از کارشناسان
موسسه حمایت از دموکراسی ها با اشاره به نقش مهم رهبری ایران در مدیریت
چالش ها می گوید «وقتی مسئله مقابله با ایران پیش می آید، ما دوست داریم
بگوئیم از آنچه که در واقع هستیم موفقتر هستیم. اما آیا این پیشرفت ما
نمادین است یا واقعی؟ پاسخ به این سوال در این زمان مشخص این است که خیر».






    





=======================================









 







خاک سردگور در قاب BBC












و VOA و رسا










یک پایگاه مجازی وابسته به اپوزیسیون خارج نشین می گوید ما
در خارج شلوغ بازی هایی می کنیم که اسمش را نمی شود جنبش و حرکت گذاشت و
در داخل هم که هیچ خبری نیست.

گویانیوز نوشت: از ماچه حرکتی در این 24 ماه دیده شد؟ دریغ از یک حرکت
درست و حسابی. نوشته ها را به خودمان لطف کنیم و حرکت حساب نکنیم و شلوغ
بازی در خارج را نیز!

سایت مذکور همچنین درباره مرگ فتنه سبز نوشت: از بس نشستیم و هی نوشتیم و
خواندیم «به امید روزی که...»، «امیدواریم بالاخره» و...، دیگر انگار عادت
کرده ایم به نشستن گرد رخوت و تنبلی بر روی تمام زندگی مان. قدیمی ها برای
ما جوان های سابق می گفتند «خاک گور سرد است». می گفتند به محض این که از
قبرستان خارج شوی، مرده از یادت به سرعت فراموش خواهد شد.

همزمان شبکه بالاترین با احساس مشابهی نوشت: آیا به راستی، جنبش سبز تنها
یک حرکت اینترنتی بود؟ چرا چند نفر در خیابان حاضر می شوند و بقیه دنبال
اشتراک گذاری در فیس بوک و یوتیوب و... بودند؟ آیا جنبش فقط در اینترنت،
سبزی داشت؟!

بالاترین در مطلب دیگر یادآور شده است: عرب ها دهها شبکه سیاسی از جمله
العربیه و الجزیره دارن در عوض ما هم تلویزیون پارس و کانال 1 و رسا و یه
مشت کانالهای سیاسی با مدیریت بی کفایت داریم آیا اگر این رسانه ها مخاطب
داشتند دیگه نیازی به فروش سکه و قالی و نقاب و پرچم وطن و این چیزا
داشتن؟ چرا باید دلمون را خوش کنیم به Voa، bbc؟


     ==============================================


    

 وکیل مدافع دیکتاتور مصر








از تل آویو رسید



محاکمه دیکتاتور خون آشام مصر، عواطف منوشه امیر صهیونیست را جریحه دار کرد.

وی با دفاع از حسنی مبارک دیکتاتور مخلوع مصر و ابراز خشم نسبت به محاکمه
وی در سایت رادیو اسرائیل نوشت: به خیابانها ریختند و غریو شادی سر دادند
که قاتل در قفس متهمان نشسته و محاکمه جنایتکار آغاز شده و چنین سرکوبگر
خونریزی باید به کیفر اعمال خویش برسد. در داخل تالار دادگاه فرد سالخورده
و فرتوت و بیماری روی تخت در داخل قفس دراز کشیده و این نمایش تکان دهنده
را نظاره می کرد و برایش دشوار بود بپذیرد که تا همین چند ماه پیش رهبر
پرقدرت کشورش بوده و جاه و مقامی در صحنه بین المللی داشته و می کوشیده
است تا آنجا که می داند به کشورش خدمت کند و در تامین رفاه مردمشان توفیق
یابد.

وی با بیان اینکه حتی دولت موقت هم در کنار مبارک نایستاد، به انکار
انقلاب مصر می پردازد و می نویسد: آیا برگزاری محاکمه حسنی مبارک، واقعا
مهمترین کاری بود که دولت نظامیان می بایست انجام می داد؟ هیچ کار و
برنامه ای فوری تر از آغاز این محاکمه نبود؟ می گویند این خواسته مردم و
تقاضای معترضین بود! چه درصدی از مردم یا معترضین، این محاکمه را با این
فوریت طلب کرده بودند؟

منوشه امیر همچنین ادعا کرد: مبارک یک نظامی وطن پرست بود و نظامی از جبهه
نمی گریزد و صحنه را خالی نمی کند، او می توانست از مصر بگریزد و حتی در
آلمان به بهانه معالجه بستری شود. بی تردید کشورهای بسیار دیگری هم بودند
که او را با آغوش باز می پذیرفتند.

برخلاف این ادعا، کشورهای دنیا هیچ کدام- به استثنای رژیم به آخر خط رسیده
آل سعود- از ترس مردم انقلابی حاضر نشدند بن علی دیکتاتور مخلوع تونس را
در خاک خود بپذیرند همچنان که محمدرضا پهلوی را حتی در انگلیس و آمریکا
نیز نپذیرفتند و او فقط توانست به نوکری چون خود در مصر (انورسادات) پناه
ببرد.

منوشه امیر مبارک را آزادمنش! توصیف کرد و افزود: نگاه کنید که چگونه از
رئیس جمهوری پیشین خویش هتک حرمت کردند و او را در تخت بیماری، در تالار
دادگاه توی قفس گذاشتند! آیا مبارک حیوان است؟

همکار رادیو اسرائیل در پایان خاطرنشان کرده است: عبدالناصر عطش سیراب
نشدنی برای نابودی اسرائیل داشت اما انور سادات به جای جنگ طلبی با
اسرائیل به صلح رسید. مبارک هم همین راه را ادامه داد اما آنها که ادعا می
کنند او به خاطر این سیاست تاوان بدهد همان هایی هستند که شعارشان «اسلام
هوالحل» (اسلام راه حل همه مشکلات) است.

سایت رادیو اسرائیل در گزارش دیگری درباره محاکمه مبارک نوشته است: آقای
مبارک چونان شیری در قفس [!] در حالی که بر روی برانکارد بود، در جلسه اول
دادگاه در کنار پسرانش حضور یافت؛ صحنه هایی دراماتیک که علیرغم خشنود
کردن بسیاری از عوام در مصر، اشک شماری از نخبگان آن کشور را درآورده است
و از اینکه حکومت جدید برای نجات خود، این چنین آقای مبارک و وزیر کشور او
را تحقیر می کند، زبان به گلایه گشوده اند. در این میان نظر به خیز
برداشتن اسلامگرایان و افراطیون مصری برای تسلط بر ماحصل انقلاب این کشور،
فعالان سکولار و غیرمذهبی نگران شده اند.

خاطرنشان می شود حسنی مبارک در جریان محاصره غذایی و دارویی 5/1میلیون
ساکن غزه از سوی رژیم صهیونیستی، نقش خائنانه ای را ایفا کرد و با بستن
مرز رفح به صهیونیست های وحشی کمک کرد تا به مدت چند سال غزه را در محاصره
کامل نگه دارند. مبارک در جریان 22 روز وحشی گری صهیونیست ها علیه مردم بی
دفاع غزه هم در کنار رژیم صهیونیستی ایستاده بود و طبیعی است که صهیونیست
ها از خلع و ذلت وی ناراحت باشند چرا که آینده تیره خود را در آینه همان
محاکمه و همان قفسی می بینند که اکنون گریبان مبارک را گرفته است.

   


<      1   2   3   4   5   >>   >