همه چیز اینجا | خبرگزاری دوقرونی | مجله سرگرمی، عکس، فیلم وموزیک

1. زرشک پلو با مرغ و باقلا پلو با ماهی
هر دوی این غذاها، بسیار سرد هستند و به مرور زمان در صورت مصرف زیاد، غلظت خون ایجاد کرده و مقدار زیادی اخلاط نابجا و مضر بلغم و سودا در بدن تولید می کنند. ماهی، مرغ، برنج، زرشک، باقلا، روغن نباتی همگی سرد و بلغم زا هستند. حال اگر همراه این غذاها، سالاد، ماست یا ترشیجات هم مصرف گردد، مشکل چند برابر خواهد شد. در صورت مصرف چنین غذاهایی، حتما بایستی ادویه ها و مواد غذایی گرم مثل فلفل سیاه، زنجبیل، آویشن، سیاه دانه، عسل، کنجد و خرما مصرف نمایید.

2. خوردن ماست و دوغ همراه با غذاهای گوشتی
مصرف همزمان ماست و غذاهای گوشتی، یکی از ممنوعات طب سنتی به حساب می آید. طبق گفته حکما، مصرف همزمان ماست با غذاهای گوشتی علاوه بر اینکه تولید بلغم می کند، موجب فساد گوشت در معده و در برخی موارد بروز لک و پیس می شود.

3. حذف سبزی از سفره و جایگزینی سالاد
طبع اغلب سبزی ها گرم است و به هضم غذا بسیار کمک می کنند. سبزی ها سرشار از مواد معدنی و ویتامین هستند؛ همچنین به علت دارا بودن فیبر، مانع یبوست می شود. اما سالاد بر خلاف سبزی، طبع سردی دارد و هضم غذا را (برخلاف تصور مردم) مختل می کند.

نکته: بهترین ماده جهت شستشو و ضدعفونی سبزی، سرکه و نمک دریا می باشد.

4. خوردن زیاد عدسی
عدس غذایی سودا زاست و مصرف زیاد آن موجب بروز و افزایش غلظت خون می شود. اما متاسفانه امروزه شاهد آن هستیم که به علت تبلیغات زیاد در رابطه با خون ساز بودن عدس، مردم سایر حبوبات را کنار گذاشته و عدس را بیش از سایر حبوبات مصرف می کنند. در طب سنتی بر مصرف نخود بسیار تاکید شده است. نخود دارای خاصیت سم زدایی، افزایش توان جنسی، افزایش حافظه، تقویت قلب، خون سازی، استخوان سازی، جلوگیری از سفید شدن موها و ده ها خاصیت دیگر ذکر شده است.
نکته ای در رابطه با مصرف نخود: جهت کاهش مشکل نفخ معده در زمان مصرف نخود، بهتر است آن را 12 ساعت قبل از طبخ خیس کرده و سپس آب آن را دور بریزید.

5. مصرف پنیر به تنهایی و در وعده صبحانه
مصرف پنیر به تنهایی بسیار مضر می باشد و بلغم زاست. خوردن پنیر به تنهایی و در وعده صبحانه، فرد را دچار رخوت، سستی و بی حالی و کندی در یادگیری و کاهش تمرکز ذهن می گردد. غده پاراتیروئید، وظیفه تنظیم کلسیم و فسفر بدن و جذب آن ها را به عهده دارد. این غده کلسیم و فسفر را با یکدیگر و در کنار هم می شناسد، بنابراین در زمانی که ماده غذایی حاوی کلسیم را مصرف می کنیم، بایستی همراه آن نیز فسفر مصرف کنیم، در غیر اینصورت، غده پاراتیروئید، فسفر را از مغز برمی دارد که موجب کندذهنی می شود. بهترین زمان مصرف پنیر، وعده شام و به همراه مصلاحات آن (گردو، زیره، سیاه دانه و آویشن) می باشد. زیرا بیشترین میزان ترشح توسط غده پاراتیروئید در هنگام شب صورت می گیرد.

نکته: گردو (و همچنین بادام) باید در زمان مصرف شکسته شود، زیرا در برخورد طولانی مدت با هوا، اکسید شده و خاصیت اولیه خود را ندارد.

نکته: بادام نباید با پنیر مصرف گردد. زیرا موجب فساد در معده شده و گوارش را با مشکل رو به رو می کند و به عنوان عامل مهمی در تشکیل سنگ کلیه و مثانه محسوب می شود.

6. حذف سرکه از غذا
حذف سرکه یکی از ظلم هایی است که توسط گروهی از پزشکان دامن زده شده است. تحت اینکه که سرکه برای اعصاب مضر و سبب زخم معده می شود. در صورتی که رازی، رساله ای تحت عنوان رساله سرکه دارد که هزار خاصیت برای سرکه بیان کرده است. سرکه در طب سنتی به عنوان یک حمل کننده (Carrier) محسوب می شود. حمل کننده ماده ای است که داروها را جهت مصرف به اعضای مورد نیاز می رساند. (نکته: عسل هم یک حمل کننده بسیار مهم به حساب می آید)

طبق تحقیقات، سرکه در کاهش کلسترول، چربی و قند خون، نقش به سزایی دارد. همچنین سرکه سبب گشاد شدن عروق و بهتر شدن جریان خون می شود؛ به هضم غذا کمک کرده و صفرا بُر است؛ ضدعفونی کننده و موجب از بین رفتن رسوبات و املاح مضر است.

نکته: طبیعت سرکه سرد است و افراد بلغمی و سوداوی باید در مصرف آن دقت نمایند. چنانچه افراد سرد مزاج در مصرف سرکه (بدون مصلحات) زیاده روی کنند، ممکن است موجب افت فشارخون و بی حالی گردند. بنابراین افراد سرد مزاج باید سرکه را با عسل و یا شیره خرما مصرف نمایند.

7. تنوع خواری و مصرف اقلام متعدد در یک وعده غذایی
چنین شیوه غذا خوردن، موجب به هم خوردن تنظیم گوارش شده و بسیار مضر است. زمانی که چند ماده غذایی متنوع را در یک وعده میل می کنید، آنزیم های هاضمه دچار سردرگمی و اختلال شده و هضم غذا ناقص خواهد شد. زیرا مواد غذایی متفاوت، زمان هضم متفاوتی با یکدیگر دارند. در نتیجه از ترکیب این مواد، اخلاط فاسد در بدن تولید می گردد.


8. وعده غذایی ظهر
از نظر طب سنتی وعده غذایی ظهر، مضر بوده و بلغم و سودا را در بدن زیاد می کند و سبب غلظت خون می گردد. ترک وعده نهار موجب تقویت ایمنی بدن، تناسب اندام، حفظ تعادل مزاج و رفع بیماری ها می شود. گرم ترین زمان در طول روز، ظهر است که بهترین کار در آن ساعات، سرد کردن بدن است، نه خوردن غذا. در طب سنتی توصیه شده که انرژی بدن در زمان ظهر از خواب قیلوله تامین شود.

امروز خیلی اتفاقی ترانه ای رو شنیم از شروین سهرابیان. یادش بخیر چه سالهایی بود...

انگار اون سالها یک رنگ و بوی دیگه ای داشت. چقدر لذت بخش بود همه چیز. چقدر زندگی کردن ساده تر بود و چقدر عاشقانه ها لذت بخش تر و شنیدنی تر بودند ...

اوایل دهه ی هشتاد رو میگم ...

خیلی از ترانه های موندگار مربوط به همون دوران میشن ...

یکی از اون ترانه های بیاد موندنی آهنگ Rain از آلبوم فرزند حوا بود که یکی از آخرین کارهای شادمهر عقیلی بعنوان گیتاریست قبل از هجرتش به آمریکا محسوب میشد.

اون موقع ها هنوز هم آلبوم ها بیشتر به صورت سی دی پخش می شدند و سی دی خیلی طرفدار نداشت...قیمت هر آلبوم در حد 500 تومن یا 600 تومن بود. کاور روی جلد این آلبوم رو هم بیاد دارم. و یکی از چیزهایی که همیشه دوست داشتم راجع بهش بدونم این بود که " محمد رضا احمدیان " کی بود؟! اون سالها اکثر آلبوم ها این تیتر رو داشتند :

" به اهتمام محمد رضا احمدیان "

دوست دارم این ترانه رو با هم بشنویم...

ساخت فلش مدیا پلیر

مشاعره ی بزرگان اهل ادب و شعر پارسی که بسیار زیبا به اصطلاح به " کَل کَلِ شاعرانه " تبدیل شد !

سیمین بهبهانی :

یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم
از بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم
در پیش چشمش ساغری ، گیرم ز دست دلبری
از رشک آزارش دهم ، وز غصه بیمارش کنم
بندی به پایش افکنم ، گویم خداوندش منم
چون بنده در سودای زر ، کالای بازارش کنم
گوید میفزا قهر خود ، گویم بخواهم مهر خود
گوید که کمتر کن جفا ، گویم که بسیارش کنم
هر شامگه در خانه ای ، چابکتر از پروانه ای
رقصم بر بیگانه ای ، وز خویش بیزارش کنم
چون بینم آن شیدای من ، فارغ شد از احوال من
منزل کنم در کوی او ، باشد که دیدارش کنم
 
*************************************

جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی :

 

یارت شوم ، یارت شوم ، هر چند آزارم کنی
نازت کشم ، نازت کشم ، گر در جهان خوارم کنی
بر من پسندی گر منم ، دل را نسازم غرق غم
باشد شفا بخش دلم ، کز عشق بیمارم کنی
گر رانیم از کوی خود ، ور باز خوانی سوی خود
با قهر و مهرت خوشدلم کز عشق بیمارم کنی
من طایر پر بسته ام ، در کنج غم بنشسته ام
من گر قفس بشکسته ام ، تا خود گرفتارم کنی
من عاشق دلداده ام ، بهر بلا آماده ام
یار من دلداده شو ، تا با بلا یارم کنی
ما را چو کردی امتحان ، ناچار گردی مهربان
رحم آخر ای آرام جان ، بر این دل زارم کنی
گر حال دشنامم دهی ، روز دگر جانم دهی
کامم دهی ، کامم دهی ، الطاف بسیارم کنی

*************************************
 

جواب سیمین بهبهانی به ابراهیم صهبا :

 

گفتی شفا بخشم تو را ، وز عشق بیمارت کنم
یعنی به خود دشمن شوم ، با خویشتن یارت کنم؟
گفتی که دلدارت شوم ، شمع شب تارت شوم
خوابی مبارک دیده ای ، ترسم که بیدارت کنم


 *************************************

جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی:

 

دیگر اگر عریان شوی ، چون شاخه ای لرزان شوی
در اشکها غلتان شوی ، دیگر نمی خواهم تو را
گر باز هم یارم شوی ، شمع شب تارم شوی
شادان ز دیدارم شوی ، دیگر نمی خواهم تو را
گر محرم رازم شوی ، بشکسته چون سازم شوی
تنها گل نازم شوی ، دیگر نمی خواهم تو را
گر باز گردی از خطا ، دنبالم آیی هر کجا
ای سنگدل ، ای بی وفا ، دیگر نمی خواهم تو را

 *************************************

جواب رند تبریزی به سیمین بهبهانی و ابراهیم صهبا :

صهبای من زیبای من ، سیمین تو را دلدار نیست
وز شعر او غمگین مشو ، کو در جهان بیدار نیست
گر عاشق و دلداده ای ، فارغ شو از عشقی چنین
کان یار شهر آشوب تو ، در عالم هشیار نیست
صهبای من غمگین مشو ، عشق از سر خود وارهان
کاندر سرای بی کسان ، سیمین تو را غمخوار نیست
سیمین تو را گویم سخن ، کاتش به دلها می زنی
دل را شکستن راحت و زیبنده ی اشعار نیست
با عشوه گردانی سخن ، هم فتنه در عالم کنی
بی پرده می گویم تو را ، این خود مگر آزار نیست؟
دشمن به جان خود شدی ، کز عشق او لرزان شدی
زیرا که عشقی اینچنین ، سودای هر بازار نیست
صهبا بیا میخانه ام ، گر راند از کوی وصال
چون رند تبریزی دلش ، بیگانه ی خمار نیست

*************************************

و جواب خانم مریم اکبری به سیمین بهبهانی

یارب مرا یاری بده تا یکدل و یارش شوم

هجر و فراق او را بده تا من وفادارش شوم

گر جمله ی این مردمان او را برانند از جهان

خروارها نازش بده تا من خریدارش شوم

گر که رخ خود را زمن پوشاند آن دلدار من

او را جمال گل بده باشد که من خارش شوم

(از خنده های دلنشین وز بوسه های اتشین)

بی تاب ومحرومم بساز تا من گرفتارش شوم

هر چه بگوید آن کنم هر چه بخواهد آن شوم

ور خود نبازد دل به  من عاشق زارش شوم

با غیر نوشد جام می اغیار گیرد دست وی

راند مرا از پیش خود من غرق افکارش شوم

با آن دو چشم وابروان که هستند چون تیر وکمان

تیری زند بر قلب من تا زار وبیمارش شوم

 هر چند آزارم کند با دست خود خاکم کند

 روزی نیاید کز دلم راضی به آزارش شوم

باشد که آن دلدار من روزی بگردد یارمن

گوید که دلدارم بشو ان وقت من یارش شوم

از غیر پوشد روی خویش من را بخواند سوی خویش

گوید که دلدارت منم من نیز دلدارش شوم

مستانه آید سوی من بوسه زند بر روی من

سازد مرا عاشقترم سرمست کردارش شوم

دل را بسازم رام او بر لب برانم نام او

خورشید تابانم شود ماه شب تارش شوم

با من وفاداری کند از دل نگهداری کند

نازد به عشق چون منی شرمنده کارش شوم

منزل کند در کوی من شانه کشد گیسوی من

گوید بر من حرف دل محرم بر اسرارش شوم

با ناز بیمارم کند با بوسه تیمارم کند

از عشق تبدارم شود من هم پرستارش شوم

یارب مرا یاری بده مونس وغمخواری بده

تا باشد او امید من من نیز عیارش شوم

*************************************

همره‌ باد از نشیب واز فراز کوهساران

از سکوت شاخه‌های سرفراز بیشه‌زاران

از خروش نغمه‌ سوز وناله‌ ساز آبشاران

از زمین ، از آسمان ، از ابر و مه‌، از باد و باران

ازمزار بی کسی گمگشته‌ در موج مزاران

می خراشد قلب صاحب مرده‌ای را سوز سازی

سازنه‌، دردی ، فغانی، ناله‌ای، اشک نیازی

مرغ حیران گشته‌ای در دامن شب می زندپر

می زند پر بر در و دیوار ظلمت می زند سر

ناله‌ می پیچد به‌ دامان سکوت مرگ گستر

این منم ! فرزند مسلول تو... مادر باز کن در

باز کن در باز کن ... تاببینی بار دیگر

چرخ گردون زآسمان کوبیده‌ این سان بر زمینم

آسمان قبر هزاران ناله‌ ، کنده‌ به‌ جبینم

تار غم گسترده‌ پرده‌ روی چشم نازنینم

خون شده‌ ازبس که‌ مالیدم به‌ دیده‌ آستینم

کو به‌ کو پیچیده‌ دنبال تو فریاد حزینم

اشک من در وادی آوارگان ، آواره‌ گشته‌

درد جانسوز مرا بیچارگیها چاره‌گشته‌

سینه‌ام از دست این تک سرفه‌ها صد پاره‌ گشته‌

بر سر شوریده‌ جز مهر توسودایی ندارم

غیر آغوش تو دیگر در جهان جایی ندارم

باز کن ! مادر ، ببین ازباده‌ی خون مستم آخر

خشک شد ، یخ بست، بر دامان حلقه‌، دستم آخر

آخر ای مادرزمانی من جوانی شاد بودم

سر بسر دنیا اگر غم بود، من فریاد بودم

هر چه‌ دل میخواست در انجام آن آزاد بودم

صید من بودند مهر رویان و من صیاد بودم

بهر صدهادختر شیرین صفت ، فرهاد بودم

درد سینه‌ آتشم زد، اشک تر شد پیکر من

لاله‌گون شد سر بسر، از خون سینه‌، بستر من

خاک گور زندگی شد، دربدر خاکستر من

پاره‌شد در چنگ سرفه‌ ، پرده‌ در پرده‌ گلویم

وه‌ ! چه‌ دانی سل چه ها کرده‌ست بامن ؟من چه‌ گویم

همنفس بامرگم و دنیا مرا از یاد برده‌

ناله‌ای هستم کنون در چنگ یک فریاد مرده

این زمان دیگر برای هر کسی مردی عجیبم

زآستان دوستان مطرود ودر هر جا غریبم

غیر طعن و لعن مردم نیست ای مادر نصیبم

زیورم، پشت خمیده‌،گونه‌های گود، زیبم

ناله‌ی محزون حبیبم،قطره ‌های خون طبیبم

کشته‌ شد ، تاریک شد، فریاد ماتم سوز جانم

داستانها دارد از بیداد سل سوز نهانم

خواهی ار جویاشوی زین دل غمدیده‌ی من

بین چه‌ سان خون میچکد از دامنس بر دیده‌ی من

وه‌ ! زبانم لال، این خون دل افسرده‌ حالم

گر که‌ شیر توست، مادر ... بی گناهم ، کن حلالم

آسمان ! ای آسمان ... مشکن چنین بال و پرم را

بال و پر دیگر چرا ؟ویران که‌ کردی پیکرم را

بسکه‌ بر سنگ مزار عمر کوبیدی سرم را

باری امشب فرصتی ده‌ تا ببینم مادرم را

سر به‌ بالینش نهم ، گویم کلام آخرم را

گویمش مادر! چه‌ سنگین بود این باری که‌ بردم

خون چرا قی میکنم، مادر ؟ مگر خون که‌خوردم !

سرفه‌ها، تک سرفه‌ها! قلبم تبه‌ شد، مرد.. مردم

بس کنید آخر خدا را ! جان من بر لب رسیده‌

آفتاب عمر رفته‌... روز رفته‌... شب رسیده‌

زیر آن سنگ سیه‌ گسترده‌ مادر، رختخوابم

سرفه‌ها محض خدا خاموش، میخواهم بخوابم!

عشقها ! ای خاطرات... ای آرزوهای جوانی

اشکها ! فریادها ای نغمه‌های زندگانی

سوزها... افسانه‌ها..ای ناله‌های آسمانی

دستتان را میفشارم با دو دست استخوانی

آخر... امشب رهسپارم سوی خواب جاودانی

هرچه‌ کردم یا نکردم ، هرچه‌ بودم درگذشته‌

گرچه‌ پود از تار دل، تار دل از پودم گسسته‌

عذر میخواهم کنون و باتنی درهم شکسته‌

میخزم با سینه‌ تا دامان یارم را بگیرم

آرزو دارم که‌ زیرپای دلدارم بمیرم

تا لباس عقد خود پیچد به‌ دور پیکر من

تا نبیند بی کفن ،فرزند خود را، مادر من

پرسه‌ میزد سرگران بر دیدگان تار، خوابش

تا سحر نالیدو خون قی کرد، توی رختخوابش

تشنه‌ لب فریاد زد، شاید کسی گوید جوابش

قایقی ازاستخوان ، خوب دل شوریده‌ آبش

ساحل مرگ سیه‌، منزلگه‌ عهد شبابش

بستری دریای خونی، خفته‌ موج و ته‌نشسته‌

دستهایش چون دو پاروی کج و درهم شکسته‌

پیکرخونین او چون زورقی پارو شکسته‌

می خورد پارو به‌ آب و میرود قایق به‌ساحل

تا رساند لاشه‌ی مسلول بیکس را به‌ منزل

آخرین فریاد او از دامن دل میکشد پر

این منم ، فرزند مسلول تو، مادر ، باز کن در

باز کن ، از پا فتادم... آخ ... مادر

مـ ... ا... د... ر       

                                                                                                                                  کــــارو